چکیده
اهداف: بهبود کفایت دیالیز مهمترین عامل کاهش عوارض و مرگومیر بیماران دیالیزی بهشمار میآید. طبق تحقیقات مختلف، موسیقی بر فاکتورهای فیزیولوژیک تاثیر دارد. اما تاکنون تحقیقی پیرامون تاثیر موسیقی بر کفایت دیالیز انجام نشده است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر صوت قرآن با حالت عادی، سکوت، موسیقی عربی و موسیقی ایرانی بر میزان کفایت دیالیز طراحی و اجرا شد.
روشها: این پژوهش کارآزمایی بالینی در کلیه بیماران مرحله انتهایی نارسایی مزمن کلیه، بستری در بخش همودیالیز بیمارستان شهید مطهری جهرم در سال ۱۳۸۷ انجام شد. ۶۸ نفر به روش نمونهگیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه سنجش دینداری گلاک و استارک استفاده شد. مداخلات در ۵ مرحله انجام گرفت. حالت عادی، ترتیل آیات ۱ تا ۸۳ سوره یاسین، موسیقی ایرانی ( ۳۰ دقیقه)، موسیقی عربی ( ۳۰ محاسبه شد. kt/v دقیقه) و سکوت. تمام متغیرهای تاثیرگذار بر کفایت دیالیز در تمام جلسات مداخله یکسانسازی شدند. کفایت دیالیز به کمک فرمول داده ها به وسیله آزمونهای مجذور کای، تی مزدوج و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد.
۰ بود. /۴۸۴±۰/۱۲۱ PRU ۵۱ و با فرمول /۶±۸۷/۹ URR ۰، با فرمول /۹۶۳±۰/۷۵۷ kt/v یافتهها: میانگین کفایت دیالیز محاسبهشده با فرمول بهترین کفایت دیالیز مربوط به شرایط عادی بود. .(p>۰/ آزمون آنالیز واریانس اختلاف معنیداری بین کفایت دیالیز ۵ گروه نشان نداد ( ۰۵
در شرایط استفاده از صوت قرآن، kt/v نتیجهگیری: هیچیک از حالات تاثیری بر بهبود کفایت دیالیز ندارند؛ هر چند که کفایت محاسبهشده با فرمول افزایش بهبود غیرمعنیداری را نشان میدهد.
کلیدواژهها: کفایت دیالیز، آوای قرآن، همودیالیز